Dilenci Çanağı

  Bilmişler Düzlüğü, Çıkmazyol Kalesi             Üzerine doğru rüzgârı yavaşça yararak savrulan, kızgın güneşin sıcağı altında şık bir ışıltı saçan uzun kılıcı hızlı ve çevik bir hamleyle atlattı genç adam. “Faelnyr! Yakala!” diye bağıran arkadaşına doğru bir anlığına baktı ve yılların tecrübesiyle istemsizce kendisine doğru gelen kısa kılıcı havada yakaladı. Gözüne bir anlığına bulundukları yerden biraz uzaktaki sefil kale takıldı. Kalenin dışındaki yerleşkelerden siyah bir duman yükseliyordu. Ardından yeniden karşısında tüm ağırlığıyla ikinci hamlesini yapmak için hazırlanan adama odaklandı. Daha önce bu haydutlarla, yine bu sefil Çıkmazyol Kalesi önlerinde defalarca ve defalarca karşılaşmıştı Faelnyr. Faelnyr’e göre eskiden daha zorlu olan bu dağlılar, baskınlardan güzel ganimet elde ettikçe bir rehavete kapılmış gibiydi. Nitekim Faelnyr’in karşısındaki bu iri yarı adam da bu durumun en güzel örneğini teşkil ediyordu. Zırhın içine zorla tıkıştırılmış göbeği, zırhın bağlantı nokta

  Beşkelam Düzlüğü, Yaşlı Adam’ın Evi              İhtiyar, Beşkelam Ormanları’na doğru içli içli bakarak evinin girişindeki ahşap verandayı tak tak sesleri eşliğinde adımlamaya başladı. Gözlerini insanın içini ferahlatan bu sisli ormanların üzerinde gezdirirken birkaç tane kuş, gözüne takıldı. Birbiriyle hoş bir ahenk içinde uçan bu kuşları takip ederken aklına çocukluk anıları geldi ve derin bir nefes alıp gözlerini kapattı. Günün birinde arkadaşlarıyla Sığdiyar eteklerinde koşuştururken yine böyle bir grup kuş üzerlerinden neşeli neşeli dans ederek geçmişti. Küçükken yakalamaca oynamayı, özellikle de Sığdiyar’ın çiçeklerle bezenmiş eteklerinde binbir renkli çiçeklerin arasında oynamayı çok severlerdi. Renk renk çiçekler insana sanki başka bir dünyaya düşmüş hissi verirdi. Bahar günleri etrafta uçuşan onlarca kelebekse bu görsel şölene yaratıcının küçük ama ustaca bir dokunuşuydu. O zamanlar bu topraklar insana gerçekten de yaşadığını hissettirirdi. Yine bir gün arkadaşlarıyla kova

       *Başlamadan önce belirtmek isterim ki profesyonel bir çevirmen değilim. Bu konuda Türkçe çok fazla kaynak olmadığını -baktığım kadarıyla- gördüm. Bu yüzden denk geldiğim İngilizce bir içeriği Türkçe'ye çevirmek istedim. Kusurlarım mutlaka vardır, şimdiden affola.     Dışa dönük değilsiniz fakat ayrıca içe dönük de değilsiniz - ikisi birdensiniz. Kendinizi sadece bir kategoriye koyamıyorsunuz çünkü iki kategorinin kusursuz bir karışımısınız.      Merriam-Webster, dışa dönük olmayı "Başka insanlarla konuşmayı, onlarla birlikte olmayı seven arkadaş canlısı kişi, sosyal insan." olarak; içe dönük olmayı ise "utangaç insan, başka insanlarla konuşmayı kolay bulmayan sessiz kişi." olarak tanımlıyor.      Arkadaşlarınız sizi çok anlamıyor ve sıklıkla onların kafasını karıştırıyorsunuz. Kasadaki kasiyer hanımefendi ya da sokaktaki bir yabancı da dahil olmak üzere herhangi biriyle konuşmak için hazır olduğunuz zamanlar oluyor.      Tam tersi olarak hiç kimseyle konu

 

  (Hikayeye yeni giriş yapan karakterimizi daha iyi canlandırabilmeniz adına temsili bir görsel bırakıyorum.) Böyle bir şeyi beklemeyen Dede aldığı nefesi uzun süre tutmuş, sesin geldiği yere kulak kesilmişti. Çok kısa bir süre sonra hanın barlarının kenarından dizleri üzerinde emekleyerek hareket eden bir kız belirdi. Kızı gördüğü zaman Dede rahatlamışçasına nefesini verdi ve ayağa kalktı. Saçları oldukça kısa ve kırmızıya yakın bir tondaydı. Yüzünün sol tarafında kaşından başlayıp elmacık kemiğine kadar uzanan bir yara izi vardı. Çok kısa bir anlığına göz göze geldiler, gözleri de saçları gibi koyu kırmızıya yakın bir tondaydı. 11-12 yaşlarındaki çocuğun korktuğu gözlerinden rahatlıkla anlaşılabiliyordu. Dede, çevre halkının veya handan kaçmayı başarabilenlerin çoktan gardiyanlara haber verdiğini ve kısa süre sonra buraya geleceklerini tahmin edebiliyordu. Muhtemelen handan çıkmak için birkaç dakikaları vardı. Barda sadece ikisinin ayakta kalmış olmaları, pek tabii yanlış anlaşılabil